Ik heb mijn Padi!

Wow, wat is er toch veel gebeurd sinds mijn laatste reisverslag. Tijdens de groepsvlucht heb ik nog een surfles genomen, het was geweldig, echt heel leuk om te doen, en hele hoge golven. Af en toe werd je meegesleurd onder water door zo een golf en aangespoeld aan het strand. Helemaal gaar en bevroren (het was zwaar bewolkt) maar wel voldaan. Ik wil het zeker vaker gaan doen.
Na het startpakket zijn we met zijn 8en naar het tropische Cairns gevolgen. Eindelijk, zon zee en strand... o nee, daar mag je niet in want er zijn krokodillen! maar wel een heerlijk zwembad naast de zee dus het voelt hier echt als vakantie.
Na een weekendje Cairns besloten we (Martijn, Meggie en ik) met de auto naar het regenwoud te gaan ten noorden van Cairns. We hebben daar op een camping gestaan, ik heb nog nooit zo primitief gecampeerd, in ons slaapzakje, op de grond met zijn drieën in een koepeltentje, en drinken uit kommetjes omdat we maar 1 mok hadden, boterhammen met pindakaas als diner, heerlijk haha. Ach het had ook wel wat. Die avond was er een man bij wie er een slang door zijn voortent kwam. En dan nog maar te zwijgen over de kikker die in mijn douchehokje kwam en de cassowaries. Erg veel beestjes daar dus.
In de middag hebben we cape tribulation bezocht, het regenwoud ontmoet daar het strand, heel mooi! Daarna een boottocht geboekt opzoek naar krokdillen. En we hebben er twee gezien, en behoorlijke. Na dat gezien te hebben blijf ik hier wel uit de zee! Diezelfde avond hebben we een nachttour gedaan, met zijn 8en in de bush in op zoek naar slangen, spinnen en andere beesten. We hebben uiteindelijk een python gevonden, een paar grote spinnen en nog wat andere beestjes. Het engste moment was toen een grote spin aan zijn draadje inene midden in onze groep kwam. En toen moest was de tour net begonnen, goede start haha!
Na Cape Tribulation zijn we terug gegaan naar Cairns om te starten met onze duikcursus. Er komt nog best wel wat bij kijken, bij dat duiken. Wat voor ziektes je wel niet allemaal kan krijgen. Als je wat dieper gaat (bijv. 30 m) dan kan je heel lollig worden van de stikstof die in je bloed komt. Zo was er iemand (niet in onze groep hoor) die zijn zuurstof ding uit zijn mond haalde en daarmee achter de haai aan ging. haha ik ben maar tot 19 meter gegaan, dus had nergens last van. Nadat we ons certificaat hadden behaald mochten we zelf gaan zwemmen met onze buddy. Die dag hadden we ook nog een nachtduik, voordat we begonnen werden we lekker bang gemaakt, er werd uitgelegd wat we moesten doen als we een haai zagen. De uitleg was dat we dan maar iemand van de groep buiten moesten sluiten zodat de haai die persoon op zou eten. haha was erg hilarisch. Ik had het niet verwacht maar was niet heel bang, voor de zekerheid toch maar de hele toch hand in hand met mijn buddy gezwommen. En die duik niet eens een haai gezien.
De laatste dag heb ik een schildpad gezien, ik kon mijn hand op zijn schild leggen en heb toen een stuk met hem meegezwommen, zo gaaf! We hebben diezelfde duik ook nog 2 haaien gezien, eentje lag lekker te relaxen op de zeebodem, we waren ongeveer 5 meter van hem vandaan, en toen zwom hij helaas weg. Misschien was hij wel bang voor ons, is ook weer eens wat anders, een haai bang voor ons:)!
Daarnaast ook heel veel vissen en koraal dat soms tot het oppervlakte rijkt, net een groot aquarium, overal waar je keek waren vissen.

De laatste duik kregen we zoals gewoonlijk uitleg over de route die we konden nemen. Meggy en ik waren lekker aan het duiken totdat onze zuurstofflessen aan de iets legere kant begonnen te raken. We besloten naar boven te gaan. Je moet eerst op 5 meter 3 minuten stoppen (decompression time) tegen de duikersziekte, dus je kan niet zomaar even kijken waar de boot ligt. We zagen al een boot dichtbij liggen, alleen ik had niet echt het idee dat we goed waren gezwommen. Wij omhoog, en oops, we herkende het personeel niet. Waren we naar een andere boot gezwommen, heel handig. We zijn toen opgehaald met een bootje. haha, dat navigeren met kompas moet ik toch nog maar eens oefenen.

Eenmaal op het vaste land werd ik landziek! Ik had het idee alsof ik nog op de boot was, alles ging draaide en werd misselijk. Nu alweer over gelukkig, maar had geen idee dat het kon.
En nu weer terug in Cairns, vanavond gaan we BBQen bij een openbare BBQ plek, en dan bijna richting het zuiden. We gaan zoals het er nu uitziet na het weekend met zijn 4en met een busje en een auto op zoek naar de mooie plekjes hier.

Ik hou nu al van Australië, wat een heerlijk land met hele aardige mensen. De No Worries gedachte bevalt me wel!

Ik heb inmiddels een paar foto's online gezet: http://www.mijnalbum.nl/Album=FK47W4X7

xxx Annick