Feestjes met aboriginals

Hoi lieve mensen thuis!

Nog twee weekjes en dan ga ik weer lekker reizen whoehoehoe!! Nu zit ik nog in Oodnadatta om centjes te verdienen en ondanks dat er amper iemand hier woont heb ik toch nog best wel wat dingetjes meegemaakt.

Het werken in The Pink Roadhouse is prima. Ik leer nog een beetje koken, zo hebben we hier een van de 3 lekkerste burgers van Australie, de oodnaburger, en die ga ik thuis zeker even een keertje maken:D Alleen jammer dat mijn baas zo een eikel is, maar Lynne de eigenaresse is een schat en met de andere collega's is het ook gezellig! Na werktijd gaan we soms nog even naar de bar toe, die onder het beheer van de aboriginal community valt (en daarom sluit om 9 uur doordeweeks, en 8 uur op zaterdag). En af en toe hebben we ook een barbecue, zo heb ik van de week heerlijke kangaroestaart gemaakt! Ik was een beetje bang om het te eten haha, maar met het oog op mijn integratie hier en mijn nieuwsgierigheid heb ik het toch geprobeerd, maar het was echt lekker!

De bar is soms helemaal uitgestorven maar vaak ook heel gezellig. Niet te vergelijken met Nederlandse barren vind ik, het is een saaie ruimte met felle verlichting, niet zo knus als de barretjes die Nederland rijk is. Een van de eerste keren dat ik daar was wilde ik graag de mensen hier leren kennen. Ik raakte aan de praat met een aboriginal man en op een gegeven moment dacht ik nou is het wel genoeg, hij was zo dronken als een vaatdoek en ik kreeg nog een kus op mijn wang van hem gedrukt ook. Dat was nog niet het ergste, want ik denk dat zijn dronkenvrouw dat had gezien want ik voelde plots een klap op mijn rug. Had zijn vrouw mij geslagen en begon ze mij uit te schelden! Ze was jaloers en dacht dat ik haar man wilde afpakken. Ik had wel gehoord dat aboriginal vrouwen heel jaloers waren, maar dat het zo erg was. Maargoed iedereen kwam voor mij op en brachten die vrouw tot bedaren.

En toen kwam konginnendag, ik vond het zo jammer dat we geen oranje feestje konden hebben. Er kwam nog wel een headingbushtour langs waarbij een aantal mensen helemaal in het oranje waren, toen begon mijn feestgevoel een beetje te komen.
Lynne, onze baas, had ook een oranje wegwerkers hestje aangetrokken (het was het enige oranje wat ze had) voor onze koningin.
In de avond hebben Mariet en ik onszelf even op wat lekker eten getrakteerd en zijn we naar de bar gegaan. Het was uiteindelijk een hele leuke avond, we hebben om een kampvuur heen gestaan, muziek op de jukebox aangezet en gezellig gekletst met de locals. Zo is er zo een dronken aboriginal waarvan je normaal denkt, blijf uit mijn buurt. Maar eigenlijk is hij heel grappig, in de ochtend kwam hij al bij ons om bier vragen en een meatpie, "just to wash it away you know" zei hij tegen Mariet en in de avond stond hij naast ons, "hee I am going to check out the blondes" and "why are you having blond hair??? I know, because your gens, not your jeans, but your Gens.."
Toen de bar dicht was gingen we naar de buren waar een ander kampvuur was en een film over het leven van de aboriginals die net moesten doen alsof er een begrafenis was. Iedereen zat rond het kampvuur en een voor een moesten ze opstaan. Er waren twee dronken mannen die ook in de film zaten (een van de twee is waarover ik net heb geschreven), en die konden niet meer opstaan toen het hun beurt was. Iedereen moest hard lachen, daar ging de serieuze film.

Een andere avond was ik samen met Wendy (een belgisch meisje die hier sinds kort ook werkt) naar de bar. Ik leer de mensen hier al steeds een beetje meer kennen en ik kreeg les in Aborignal van Julie, zo weet ik nu twee woorden: Payla (is een begroeting, zoiets als hoe gaat het) en Oua= ja. Nadat de bar gesloten was werden we uitgenodigd voor een aboriginalfeestje bij hun thuis. Elke week nadat de aboriginals geld hebben gehad van de overheid horen we altijd luide muziek. En dit keer konden we eindelijk zien waar het vandaan kwam. Ze hadden een stereoset met een usb aansluiting bij hun huis en zo luistereden we naar moderne muziek. Een stuk beter dan wat de jukebox van de bar heeft. Het was echt super gezellig en we hebben gedanst tot na middernacht (dat is voor Oodnadatta vrij laat).
In een reisboekje had ik gelezen dat je beter geen foto's van aboriginals kan maken, of het iniedergeval eerst moet vragen. Ik bracht mijn camera daarom ook een beetje huiverend tevoorschijn om een foto van mij en Wendy te maken en kijken hoe ze reageerden. Maar zodra ze mijn camera zagen wilden ze allemaal op de foto en stonden al meteen klaar in de poses. Ik ga straks even een selectie proberen te uploaden.
Het is trouwens wel grappig hoe ze mij noemen, vaak wordt ik Annie genoemd omdat Annick zo ongebruikelijk hier is, en hebben we moeite om het na te zeggen. En als ik ergens aan de telefoon mijn achternaam geef dan spreken ze het uit als Fen Dur Burk. Zo had ik lensen besteld en mijn naam niet gespeld, toen stond er Fennenburk op mijn pakketje.

Wat ik trouwens echt mooit vind is de kunst die de aboriginals maken. Er zijn ook 2 mensen (zover ik het weet) in dit dorpje die kunst maken en ik heb een schilderij naar huis op gestuurd. Ik vind het extra speciaal omdat ik het van de maker koop en niet van een galerie, echt een super mooi aandenken aan deze tijd.

Dit weekend zijn de Oodnadatta races geweest, het evenement van het jaar. Er waren ongeveer 400 extra mensen in dit dorp, een stijging met meer dan 200% dus. Wij moesten echt keihard werken om iedereen van een egg&bacon roll, hamburger of meatpie te voorzien, maar zijn zelf natuurlijk ook naar het feest geweest. Het duurde twee dagen en de eerste dag ben ik in de avond naar het feestje gegaan. Ze draaiden countrymusic en de cowboys (of eigenlijk ringers, cowboys is Amerikaans) uit de omgeving waren voor dit feest van honderden km's ver gekomen van caddlestations. Ik vond het eigenlijk maar een duf feest, ze hadden tl verlichting en ik heb wel een beetje gekletst met wat mensen maar om half 11 ging ik toch lekker naar mijn bedje toe, ik was kapot. De volgende dag waren dan de horseraces, ik ben even gaan kijken in mijn pauze (we sloten voor 3 uur) maar viel in slaap. Ik was nog steeds zo moe van al dat werken haha. Mijn andere collega had hetzelfde probleem en we zijn toen terug gereden met haar auto naar het dorp (2km van de racetrack).Ik heb nog even een dutje proberen te doen en moest daarna weer werken in de avond. Maar daarna zijn we ons gaan optutten want dit was de ball avond. Dit was een stuk leuker dan daarvoor. Helaas was het gaan regenen en was daardoor de weg naar Coober Pedy gesloten. De band kon niet meer komen! Oja dat had ik nog niet verteld volgens mij, maar als het hier regent ligt meteen alles plat, de wegen zijn gesloten en je staat tot je enkels toe in de modder op veel plaatsen.
Maargoed de band kon dus niet komen dus met een laptopje hebben we toch nog leuke muziek gehad en misschien wel beter dan een country muziek spelende band haha. We hebben nog heerlijk gedanst en gesocialist en toen was het al laat.. en de volgende dag moest ik openen om 7:45, blegh! Maar we moesten nog terug komen met al die regen, we stonden tot onze enkels in de modder maar ik kon gelukkig met een busje mee. Daarna nog even een vuurtje bij ons thuis gemaakt, het was ook nog eens zooo koud, en toen lekker gaan slapen.

Misschien lijkt het alsof ik alleen maar feestjes heb gehad hier, maar in 2,5 maanden tijd is er niet zoveel anders gebeurd eigenlijk haha. Ik heb een aantal wandelingen gemaakt, en dat is wel heel mooi hier, zo rustig en stil. En 2 weken geleden deed ik een track waarbij amper iemand komt, en zag ik slangensporen door het zand heen lopen, en allemaal andere voetafdrukken van dieren.

Oja, ik wilde eerst nog naar Azie en eind juli terug komen naar Nederland, maar ik denk nu dat ik op mijn verjaardag terug kom: 16 juli. Adinde komt bijna naar Australie en we verlaten dan samen Australie op 10 juli. Ik blijf dan nog een paar dagen in Hong Kong en heb dan toch eigenlijk wel heel veel zin om weer naar Nederland te komen. Maar wie weet bedenk ik me nog, en wil ik toch naar Maleisie of Bali. Maar nu kijk ik er naar uit om jullie allemaal weer snel te zien:).

Sorry, als ik trouwens niet op alle berichtjes/mailtjes gereageerd heb, dan komt dat omdat ik hier amper internet heb gehad.Heb het wel allemaal gelezen maar reageren schier er een beetje bij in. Wat een hel, ik heb echt weken zonder internet gezeten en kan nu 1 a 2 x per week eventjes op internet bij de school. Maar soms besluiten ze dat het niet open is of is er net een feestdag, of moet ik werken. Maargoed nog twee weken en dan naar Darwin, terug naar de grote stad whoehoe!!!! Ik kijk echt uit naar een normale supermarkt, lekker uitgaan en winkelen. Oja en de warmte, hier is het nog maar 20 graden, het is zelfs bij jullie in NL nog bijna warmer.

Nou ik ga nu weer stoppen, ben benieuwd hoe het daar allemaal gaat, en nog even en dan ben ik weer terug, nog maar 2 maandjes. Pff wat gaat de tijd hard!

Liefs,
Annick